Kunstenaars | Galerie Krans

Her de Vries, 1930

Her de Vries (1930) is al jong geboeid door avant-garde beweging en ontdekt eind jaren vijftig het surrealisme door de ontmoeting met de schilder J.H. Moesman en de pleitbezorger van het surrealisme in Nederland, Willem Wagenaar. Hij richt in 1959 het “ Bureau de Recherche Surréalistes en Hollande” op en wordt de spin in het web en spreekbuis van de surrealistische groep in Nederland. Bouwt naast een immense bibliotheek over surrealisme een uitgebreid internationaal netwerk op en introduceert in 1961 de belangrijkste Nederlandse schilders van het surrealisme in Parijs bij André Breton, wat de internationale doorbraak betekent voor het Nederlandse surrealisme. Hij sticht in 1964 samen met Laurens Vancrevel het tijdschrift Brumes Blondes en heeft naar aanleiding van zijn onderzoekingen naar het werk van Marcel Duchamp, Leautréamont en André Breton, tal van publicaties geschreven. Wat onbekend is gebleven bij het publiek is zijn oeuvre van surrealistische kastjes die Her de Vries vanaf de late jaren vijftig heeft gemaakt. Enkele van de kastjes bevinden zich in buitenlandse collecties in Chili, Portugal en USA en voorts in museale collecties in Canada en Brazilië. Het vrijwel gehele oeuvre van kastjes en andere objecten wordt tijdens de zomertentoonstelling van Galerie Krans getoond en is voor een groot deel te koop. Dit bijzondere en mooie werk wordt begeleid door een monografie over het werk van Her de Vries, die gebonden en genummerd is en gesigneerd door de kunstenaar (zie button ‘publicaties’)

Vincent Krans, 1960

Vincent Krans bouwt vanaf begin jaren tachtig een beeldend oeuvre op. Hij werkt deels volgens het principe van uitsluiting van de rede. Als een gevolg hiervan hebben de stukken niets uit te staan met dagelijkse, bijbelse of mythologische voorstellingen en nog minder met de wel genoemde verbinding met fractalkunst. De vaak weelderige uitstraling van het werk van Krans komt voort uit de gedachte dat vierkanten, driehoeken en cirkels verzonnen figuren zijn en onzichtbaar zijn in de ons omringende natuur, anders gezegd dat hij een vrouw bestaande uit die vormen nog moet ontmoeten. Als een bijkomende consequentie bevat het werk vaak een erotische laag, direct herkenbaar of in meer symbolische zin. Geboeid door bij elkaar liggende kleuren en tonen - “een van de grote krachten van de verbeelding“- is het “platte“ werk meest stemmig en “staat ver af van de kleurrijke en vrolijke schilderijen waarvan ik onuitsprekelijk sjagerijnig kan worden“. Zijn werk bestaat vooral uit bronzen, marmers, objecten en gesneden lijsten als beeldhouwwerk maar ook uit olieverfschilderijen, gouaches en grafiek. In mei 2014 is van zijn hand het bescheiden bronzen standbeeld onthuld van het onderwijzersechtpaar Heule te Sirjansland.

Kim Kroes, 1960

Na de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag te hebben doorlopen in de richting schilderen in 1986, heeft Kim Kroes, ondanks niet aflatende verve in het schilderen, in 2005 het witte goud van Carrara ontdekt. Eigen aan zijn natuur van aanpakken is de ontdekking van het marmer niet een platonische liefde geworden, maar heeft Kroes doortastend de actie bij de liefde gevoegd en is tot de beiteldaad overgegaan in de beroemde Studio Sem in Pietrasanta in Toscane, in het gebied waar het mooiste marmer gewonnen wordt, dat van Carrara en Lucca. Dit is ook de streek waar de Romeinen reeds het materiaal voor hun beelden haalden en later evengoed Michelangelo en weer iets later de beroemde barokker Bernini. Sinds dat begin in 2005 is Kim Kroes jaarlijks in zowel voor- als najaar een maand te vinden in Pietrasanta, van randstedelijke rompslomp verstoken om zich in alle rust en overgave te richten op het maken van zijn droom in steen: de menselijke romp. De torso, volgens Kroes 'Dat deel van menselijk lichaam dat alles hierover zegt: met zijn vormen en dynamiek een afgeronde verbeelding, zonder te verdwalen in detail'. In 2018 heeft kroes een overzichtstentoonstelling gekregen in de Haagse kunstvereniging Pulchri Studio. Een overzicht van zijn beelden vanaf het begin, in brons alsook marmer, die een heus succes was met een load aan bezoekers en gelijk oplopende verkoop. Ook zijn er inmiddels enkele beelden opgenomen in de collectie van 'Het Depôt' in Wageningen, een stichting die toonaangevende voor het voetlicht brengt in exposities en in een eigen periodiek. Een museum zonder een museum te zijn. De moeite van een bezoekje beslist waard.